เบื้องหลังนิยายเรื่องคู่แฝดคู่ใจสานใยรัก ตอนที่ 15
ตอนที่ 16 บ้านสุระวราทิน
สำหรับนิยายรัก
นวจันทร์คิดว่าต้องหาบทอบอุ่นให้ตัวละครด้วยค่ะ
ไม่งั้นคนอ่านอาจจะไม่คล้อยตามหรือมีความสุขไปกับเนื้อเรื่อง
ขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับการหาข้อมูลประกอบเรื่องในนิยายหน่อยนะคะ สมัยนี้มี
พี่กู้ (Google) คอยช่วยค่ะทำให้ค้นหาข้อมูลได้ง่ายขึ้น จะขอยกตัวอย่างเกี่ยวกับคอนโดมิเนียมนะคะ
เรื่องนี้พระเอกทั้งสองคนเป็นเจ้าของโครงการคอนโดมิเนียม แต่คนเขียนไม่มีสักโครงการ 55555
ปัญหามันมีอยู่ว่า...เขียนไม่ออกค่ะ...ไม่รู้ว่าคนทำงานโครงการคอนโดเค้าทำอะไรกัน คิดอะไรกัน
หรือเจอปัญหาอะไรบ้าง เป็นปัญหาใหญ่สำหับคนเขียนสิคะคุณ มีท้อนิดหน่อยแอบคิดว่าหรือว่าจะให้พระเอกไปทำธุรกิจอย่างอื่นดีแต่มันไม่อินเทรนด์ (in trend) เลยนะ
งั้นก็เอาธุรกิจคอนโดมิเนียมนี่แหละ
พอตัดสินใจได้แล้ว ทีนี้ก็ต้องค้นหาข้อมูลสิคะ แม่จ้าว!
นั่งเสิร์จนั่งอ่านอย่างเดียวเลยค่ะ
7 วัน ตูจะบ้าตาย
ตั้งแต่ดูภาพรีวิว การตกแต่ง อ่านคำวิจารณ์
ไปจนถึงทำเลที่ตั้ง
เหตุผลความนิยม ลักษณะโครงสร้าง ปัญหาในการก่อสร้าง ปัญหาในการบริหารคอนโด ใครคือผู้เกี่ยวข้อง ศัพท์เฉพาะทาง
โครงสร้างบริษัท ไปจนถึงพระราชบัญญัติอาคารชุดโน้นนนนนนนนนน
แต่ข้อมูลที่อ่านมาทั้งหมดก็ไม่ได้นำมาใช้ทั้งหมดหรอกค่ะ แค่จะกล่าวถึงนิด ๆ
หน่อย ๆ เท่านั้นเอง
กลัวตกม้าตาย ฮ่า ๆๆๆๆๆ แต่ถ้าเราไม่เข้าใจข้อมูลของคอนโดมิเนียม เวลาวางฉากวางพล็อตมันจะไม่ราบรื่น
มันคอยแต่จะสะดุดติดขัดทำให้เสียเวลาและไปต่อไม่ได้
ยกตัวอย่างเช่นฉากที่นางเอกจะเข้าไปในห้องชุดของพระเอก
ก็จะมีบรรยายให้ทราบว่ามุมประตูมันจะมีชั้นเก็บของและเก็บรองเท้าอยู่นะ คนที่จะเข้าไปในห้องชุดควรเปลี่ยนรองเท้าก่อน
เพราะรองเท้าที่คุณย่ำมาจากข้างนอกมันอาจจะมีสิ่งสกปรกติดมาด้วย
แต่เราไม่ได้เขียนไปตรง ๆ หรอกค่ะ ก็ต้องให้ตัวละครเขาดำเนินการแทน แต่ก็ไม่ต้องละเอียดยิบจนนึกเห็นภาพก็ได้
เพราะเราแค่จะเกริ่นให้รู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง คนที่ไม่เคยอยู่คอนโดจะรู้ไหมคะว่าภายในคอนโดเขาจัดหรือตกแต่งยังไง มันก็ต้องหาข้อมูลมาอ่านประกอบบ้างล่ะค่ะ ไม่งั้นคงดำน้ำไปไม่ไหว แต่ระหว่างเขียนก็ต้องค้นหาข้อมูลที่ติดขัดบางช่วงมาเสริมไปเรื่อย ๆ
พี่กู้ (Google) ช่วยได้ค่ะ
อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับนักเขียนก็คือต้องเป็นคนช่างสังเกตค่ะ แม้แต่กริยาท่าทางเล็ก ๆ
น้อย ๆ ของคนรอบตัวหรือของสัตว์เลี้ยง หรือพฤติกรรม
ความคิด อารมณ์ ความรู้สึกของคนอื่นที่เราเห็น ไม่ว่าจะในบ้านหรือในที่สาธารณะหรือจากสื่อต่าง ๆ
ทุกอย่างเป็นวัตถุดิบได้หมด
เพียงแต่เราต้องฝึกเป็นคนช่างสังเกตให้มากกว่าคนปกติทั่วไป และฝึกคิดวิเคราะห์ไปด้วย ทำไม?
อะไร? ยังไง? อ่านแล้วเพลียไหมคะ 55555
อ่านต่อตอนที่ 16
