เบื้องหลังนิยายเรื่องคู่แฝดคู่ใจสานใยรัก ตอนที่ 12
โอ้โฮ ตอนที่แล้วพร่ำอะไรไปเยอะแยะเนี่ย
เขียนยังกะคนมีความรู้เลยเนอะ
แต่บอกไว้ก่อนว่านวจันทร์เขียนจากประสบการณ์ที่มีอยู่น้อยนิดค่ะ
ไม่ใช่นักเขียนที่มีสำนวนเฉียบคมหรือไพเราะเพราะพริ้งอะไรมากมาย แค่เขียนแล้วให้คนอ่านกับคนเขียนเข้าใจตรงกันก็พอแล้ว
ส่วนเรื่องการพัฒนาฝีมือ อ่ะ
มันก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปสินะ
ทำเท่าที่ทำได้ค่ะ
ไม่กดดันตนเองมากเกินไป
งานฝีมือดี ๆ ใครก็อยากได้อยากเป็น
แต่มันทำได้แค่เนี้ยก็ต้องยอมรับความสามารถของตนเอง อย่าเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
คนบนโลกนี้มีเจ็ดพันล้านคน
คงไม่มีใครคิดไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมดหรอก ในวงเล็ก
ๆ อาจจะมีบางคนกำลังสนใจงานเขียนของคุณอยู่ก็ได้ เพียงแต่เขาและเรายังไม่โคจรมาพบกันเท่านั้นเอง
เขียนไปเถอะค่ะถ้าชอบเขียนหรือเขียนแล้วสบายใจ ทำ
ณ จุดเริ่มต้นให้ได้ก่อน
ต่อไปจะพัฒนาหรือขยายหรือตัดต่ออย่างไรก็สมารถทำได้ พยายามคิดในมุมกว้างไว้จะได้ไม่จับจดอยู่ในจุดแคบ ๆ
ดูแต่งานวิจัยสิคะ
ไม่มีใครทำงานวิจัยที่สมบูรณ์แบบในช่วงบุกเบิกหรอกค่ะ
แต่เขาสมารถพัฒนาต่อยอดและปรับปรุงให้ดีขึ้นได้ในอนาคต
อ่านแล้วพอจะมีกำลังใจกันบ้างไหมคะ
อ่านงานเขียนของนวจันทร์ก็ทำใจหน่อยนะคะ เรื่องสั้น
ๆ ฉันไม่ เรื่องยาว
ๆ ฉันถนัด 55555
อ่ะ มาเข้าเรื่องของเราต่อ...
ตอนที่ 11 โอ๊ะ ผิดตัว
ถึงตอนนี้ต้องหาจุดเชื่อมให้พระเอกนางเอกอีคู่แล้วล่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวงานงอก เรื่องนี้อาจจะไม่จบง่าย ๆ
อย่างที่ตั้งใจไว้ 55555
ก็คิดไว้ว่าให้อยู่ในราว 30 ตอนจบ แต่อย่างว่านะคนไทยชอบของแถม เลยแถมบทส่งท้ายไปอีก 5
ตอน
นวจันทร์สามารถฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ
สำหรับนวจันทร์เป็นคนที่ถนัดเขียนเรื่องยาวค่ะ ไม่ค่อยถนัดเรื่องสั้น...30 ตอนนี่ถือว่าสั้นสำหรับนวจันทร์แล้วค่ะ
แต่ก็เคยฝึกเขียนให้สั้นกว่านี้ ดีใจค่ะว่าทำได้ แต่มันไม่ถนัด
แต่มันดีตรงที่เราไม่ต้องนั่งเขียนนาน
ๆ เมื่อยค่ะกว่าจะจบ
แต่ก็คิดเอาไว้ว่าจะเขียนเรื่องสั้นและเรื่องยาวสลับกันไป
อ้าว ออกอ่าวไปอีกแล้วเหรอเธอ (คนอ่านท้วง)
เค้าขอโต้ดดดดด อุ๊ย
ไม่ใช่ ต้องเป็น ฉันขอโทษษษษษษ (คนเขียนสำนึกผิด)
เฮ้อ กระดาษหมดอีกแล้ว อ่านต่อตอนหน้าละกัน
อ่านต่อตอนที่ 13
