นิยายเสียงเรื่องหัวใจทะนง
บทที่ 20 หลงกลราชสีห์
แต่งโดยนวจันทร์
โสฬสพยายามจะล้วงความลับจากโรมฤทธิ์ เขาหลอกให้โรมฤทธิ์ดื่มไวน์และชวนคุยไปเรื่อย ๆ แต่โรมฤทธิ์ก็ยังปากแข็งไม่ยอมพูดถึงปัญหาของทางบ้านสักที แม้จะนึกรำคาญในความเรื่องมากของเด็กหนุ่ม แต่โสฬสก็ต้องอดทนด้วยความใจเย็น จนเด็กหนุ่มเริ่มมึนเมาจึงเข้าทางราชสีห์ที่มีชั้นเชิงเหนือกว่า โสฬสหลอกถามว่าทางบ้านเป็นหนี้อยู่เท่าไร โรมฤทธิ์จึงหลงกลราชสีห์เผลอพูดไปโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นเขาก็มึนเมาจนครองสติไว้ไม่ได้ หนุ่มใหญ่จึงพาคนคออ่อนไปนอนที่เตียงของเขา เมื่อโรมฤทธิ์ตื่นขึ้นในตอนเช้าก็ตกใจที่เห็นตัวเองไปนอนอยู่บนเตียงของโสฬส แม่บ้านบอกว่าโสฬสฝากจดหมายไว้ให้โรมฤทธิ์ พอเด็กหนุ่มได้อ่านจดหมายเขาก็ลงไปพบโสฬสที่ห้องทำงาน ชาคริตก็อยู่ที่นั่นด้วย โรมฤทธิ์ตกใจมากที่โสฬสยื่นเช็คฉบับหนึ่งให้เขาเพื่อเอาไปใช้หนี้ เด็กหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากว่าที่พี่เขย ชาคริตต้องออกอุบายบางอย่างเพื่อเกลี้ยกล่อมให้โรมฤทธิ์ยอมรับเช็คฉบับนั้น พอรจนารู้เรื่องก็นึกโกรธน้องชายที่ทำอะไรโดยพลการ หล่อนจึงรีบไปหาโสฬสที่โรงแรมโสฬสธานี แต่บังเอิญได้พบกับภาพบาดตาบาดใจเข้าอย่างจัง โสฬสก็ใจไม่ดีเมื่อเห็นรถไฟสองขบวนชนกันกลางล็อบบี้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามได้ในนิยายเสียงเรื่องหัวใจทะนง
