นิยายเสียงเรื่องหัวใจทะนง
บทที่ 10 คนใจแข็ง
แต่งโดยนวจันทร์
โสฬสซื้อแหวนเพชรเม็ดเล็กกับสร้อยเงินและจี้เพชรให้รจนาเป็นของที่ระลึกก่อนจากกัน รจนาไม่อยากได้ของมีค่าจากเขาอีก เพราะยิ่งรับมามากเท่าไรหล่อนก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีเครื่องพันธนาการมากขึ้นเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะปฏิเสธอย่างไรก็ต้องยอมจำนนให้คนใจใหญ่ที่มีชั้นเชิงเหนือกว่า เมื่อถึงเวลาจะต้องจากกันโสฬสรู้สึกใจหายและอาลัยอาวรณ์รจนาอย่างสุดซึ้ง แต่เพื่อหน้าที่เขาจึงต้องยอมปล่อยหล่อนไป แต่ก็กำชับหญิงสาวว่าให้หล่อนกลับไปยื่นใบลาออกจากงาน เมื่อครบกำหนดเจ็ดวันเขาจะลงไปรับหล่อนที่ปักษ์ใต้ รจนาได้แต่เงียบเพราะคร้านจะต่อปากต่อคำกับเขาอีก แต่ใจกลับดื้อรั้นไม่คิดจะทำตามที่เขาสั่งเลยสักนิด วันแรกของการทำงานหลังกลับจากการไปประชุมสัมมนาที่กรุงเทพมหานคร รจนาก็ได้รับโทรศัพท์จากมารดาว่ามีเรื่องเดือดร้อนต้องการใช้เงินด่วน เพราะธนาคารจะยื่นฟ้องถ้าไม่นำเงินที่ค้างชำระค่างวดไปส่งให้ธนาคาร พนิตบอกให้รจนาหาเงินให้ห้าหมื่นบาทโดยเร็วที่สุด รจนาได้ยินถ้อยคำของมารดาแล้วก็รู้สึกกลุ้มอกกลุ้มใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ พนิตให้เวลาหล่อนหนึ่งวันแต่รจนามืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะไปหาเงินได้จากที่ไหนในเวลากระชั้นชิดอย่างนี้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามได้ในนิยายเสียงเรื่องหัวใจทะนง
